Przepraszamy, przykro nam

Jesteśmy tu żeby się przeprosić
i my podajemy wam rękę.
Chcieliśmy tylko zniszczyć system
jednak teraz to przemyśleliśmy
Nasze życie było ciężkie,
nasze dzieciństwo trudne,
proszę uwzględnijcie to
Nie bądźcie na nas źli,
nic na to nie poradzicie,
my przynieśliśmy kwiaty.

Jesteśmy tu żeby się przeprosić
przy wszystkich ludziach w tym państwie.
Za każdą bójkę na ulicy za każdy sprzeciw
i co po za tym jeszcze nie ładne było.
Za wolną miłość w parku
i cały ten hałas
i że raz pijani byliśmy.
Do dzisiaj wierzyliśmy,
że wy jesteście dupki
ale to wcale nie prawda
My mieliśmy kamienie a wy tylko wodę
wy mieliście rację,
a my byliśmy winni
My szukaliśmy naszych granic,
macie podziękowanie za cierpliwość.
Dlatego weźcie proszę jako przeprosiny
nasze piękne kwiaty.
Jesteśmy tu żeby się przeprosić,
a nie chcemy dłużej przeszkadzać
My jesteśmy właściwie dokładnie tacy jak wy,
my chcielibyśmy też do was należeć.
Gniewaliśmy się na was,
wasze dzieci psuliśmy
i z was jeszcze później wyśmiewaliśmy
Jednak teraz jest nam przykro,
stoimy przed wami i przynieśliśmy kwiaty.
Tak, przykro nam,
stoimy przed wami i przynieśliśmy wam ciasteczka.

tłumaczenie: Alicja Rebejko

On myśli, ona myśli

Jak zawsze siedzą przy śniadaniu
Podczas gdy on z przyzwyczajenia czyta gazetę,
a kiedyś ona mówi: odłóż ją wreszcie
i zajmij się więcej mną
On myśli: „Ona mnie nigdy nie zrozumie”
Ona myśli: „Co z nim się dzieje ?”
Chętnie chcieliby się zrozumieć
bo oboje się kochają.
On mówi stale o wolności,
ona marzy o szczęściu we dwoje.
On nie chce jej obciążać,
a ona chce dzielić jego troski.
A nie mówią ze sobą wcale.

Tak się dzieje od wielu lat
do końca ich dni.
Oni żyją we dwoje w samotności
i odczuwają wzajemny brak siebie.

Tak się dzieje od wielu lat
do końca ich dni,
ponieważ oboje nie mogą
bez siebie żyć.

Jak on chce z nią więcej czasu spędzać
jak podobno wcześniej było
Obawia się o swój „stały stolik” w dniu
Pociesza ją na następny raz.
Ponieważ on umie budować piękne zamki na lodzie,
ciągnie ją tam i wierzy w to
i kiedy on wszystkie te plany potem znowu obala,
stoi ona tu z pustymi rękami.

Tak się dzieje od wielu lat
do końca ich dni.
Oni żyją we dwoje w samotności
i odczuwają wzajemny brak siebie.

Tak się dzieje od wielu lat
do końca ich dni,
ponieważ oboje nie mogą
bez siebie żyć.

Oni szukają się,
oni potrzebują siebie
oni kochają się
jednak się nie odnajdują.

Podczas gdy on późno ogląda wiadomości
Ona czeka na niego w łóżku,
kiedy on wreszcie czołga się do poduszki,
ona śpi już mocno i głęboko

Tak się dzieje od wielu lat
do końca ich dni.
Oni żyją we dwoje w samotności
i odczuwają wzajemny brak siebie.

Tak się dzieje od wielu lat
do końca ich dni,
ponieważ oboje nie mogą
bez siebie żyć.

tłumaczenie: Alicja Rebejko

Nic nie było

Czemu mi się tak przyglądasz
Coś zauważyła
Jest na mnie coś szczególnego
Coś zauważyła
Dlaczego „malinka” na szyi
Którą mogę wyjaśnić
I na mojej kurtce włos
Także to nie jest trudne

Nic nie było
Nic się nie zdarzyło

Kiedy jestem daleko na konferencji
Myślę tylko o Tobie
Kiedy widzę inną
Nie patrzę ? po prostu do tyłu ?
Czerwone numery w notatniku ( w książce z adresami )
Które są jednak mojego szefa
Co to za nylonowa pończocha
Jak znalazła się w moim pakunku

Nic nie było
Nic się nie zdarzyło

tłumaczenie: Alicja Rebejko

Wieczność pozostaje najdłużej

Ty spieszysz się jednak nie wiesz dokąd
Pytanie o to jest tobie niewygodne
Ty stale czepiasz się terminów
ponieważ bez nich jesteś w panice
czasem znów wierzysz w Boga
słyszysz jak on cicho z tobą mówi
on mówi do Ciebie: Mój przyjacielu którym
kiedyś byłeś, jednak teraz tylko zatykasz
swoje uszy.
Nic nie pozostaje na wieki.

tłumaczenie: Alicja Rebejko