Obłąkany

Pobieżne spojrzenie przez okno,
Aby sprawdzić, czy będzie Słońce, czy deszcz.
Potem zakłada czapki i płaszcze,
Zanim wyjdzie na zewnątrz.

Stoją w ogrodzie, nieopodal rabatki
I gapią się na kaczy staw.
Robią raz dziennie tą trasę,
Niezależnie od pory roku.

Przez godzinę na wolności w parku,
W towarzystwie białego anioła.
A potem z powrotem do domu,
Gdzie można czekać na jutro.

Wieczorem tabletki,
Żeby spać dobrze i głęboko,
Aż do rana, kiedy znów podejdzie do okna,
Ażeby sprawdzić czy będzie Słońce, czy deszcz.

Przez godzinę na wolności w parku,
W towarzystwie białego anioła.
A potem z powrotem do domu,
Gdzie można czekać na jutro.

Czas mija, pogoda się zmienia,
Ale nie czapki i płaszcze.
W domu, w którym można czekać na jutro.

Po śniadaniu znów idzie do parku.
Co się dziś działo u kaczek?
I można tak cały czas patrzeć–przez 100 lat.

Prowadzi ciągły monolog,
Tak długo, ile jest minut w 100 latach.
Obliczy to w domu, gdzie można czekać.

Słowa nie mają żadnej wagi,
Nikogo, kto się sprzeciwi.
Życie jest słodkie, w domu, gdzie można czekać.

Zawsze „tak”, nigdy „nie”,
Wszystko lekkie jak piórko.
W domu, w którym można czekać na jutro.

tłumaczenie: Kasia

Obłąkany

Pobieżne spojrzenie przez okno,
Aby sprawdzić, czy będzie Słońce, czy deszcz.
Potem zakłada czapki i płaszcze,
Zanim wyjdzie na zewnątrz.

Stoją w ogrodzie, nieopodal rabatki
I gapią się na kaczy staw.
Robią raz dziennie tą trasę,
Niezależnie od pory roku.

Przez godzinę na wolności w parku,
W towarzystwie białego anioła.
A potem z powrotem do domu,
Gdzie można czekać na jutro.

Wieczorem tabletki,
Żeby spać dobrze i głęboko,
Aż do rana, kiedy znów podejdzie do okna,
Ażeby sprawdzić czy będzie Słońce, czy deszcz.

Przez godzinę na wolności w parku,
W towarzystwie białego anioła.
A potem z powrotem do domu,
Gdzie można czekać na jutro.

Czas mija, pogoda się zmienia,
Ale nie czapki i płaszcze.
W domu, w którym można czekać na jutro.

Po śniadaniu znów idzie do parku.
Co się dziś działo u kaczek?
I można tak cały czas patrzeć–przez 100 lat.

Prowadzi ciągły monolog,
Tak długo, ile jest minut w 100 latach.
Obliczy to w domu, gdzie można czekać.

Słowa nie mają żadnej wagi,
Nikogo, kto się sprzeciwi.
Życie jest słodkie, w domu, gdzie można czekać.

Zawsze „tak”, nigdy „nie”,
Wszystko lekkie jak piórko.
W domu, w którym można czekać na jutro.

tłumaczenie: Kasia

Itsy Bitsy Teenie Weenie Honolulu – Plażowe – Bikini

Szła sobie spacerkiem przez plażę.
I co by nie ubrała, nikomu by nie przeszkadzało.
Tylko jedna samotna paniusia
Prawie zemdlała i poczuła się oburzona.

8,9,10, co tam można było zobaczyć!
To było Itsy Bitsy Teenie Weenie Honolulu–Plażowe–Bikini.
Było takie szykowne i nowoczesne.
To Itsy Bitsy Teenie Weenie Honolulu–Plażowe–Bikini.
Tak, szczególnie podobało się facetom.
1,2,3, no co tam się dzieje!

Kawalerzy z Copa Cabana,
Ciągle biegali za nią.
Uciekła ze strachu od razu do wody,
Na dodatek prawie nie utonęła w morzu.

8,9,10, co tam można było zobaczyć!
To było Itsy Bitsy Teenie Weenie Honolulu–Plażowe–Bikini.
Było takie szykowne i nowoczesne.
To Itsy Bitsy Teenie Weenie Honolulu–Plażowe–Bikini.
Tak, szczególnie podobało się facetom.
1,2,3, no co tam się dzieje!

Tak, w Wenecji był fotograf,
Który uczynił z niej gwiazdę.
Potem można było przeczytać w gazetach,
Że wszystkiemu winne było to bikini.

8,9,10, co tam można było zobaczyć!
To było Itsy Bitsy Teenie Weenie Honolulu–Plażowe–Bikini.
Było takie szykowne i nowoczesne.
To Itsy Bitsy Teenie Weenie Honolulu–Plażowe–Bikini.
Tak, szczególnie podobało się facetom.
1,2,3, no co tam się dzieje!

I skoro nigdzie nie mogła go nosić,
Ubrała to bikini będąc sama w domu,
Wchodząc do wanny.

tłumaczenie: Kasia

Żadnej litości

To historia o biednym psie,
Który stracił swego pana.

Żadnej litości nad biednym psem,
Żadnego schronienia przed deszczem.

Siedzi ciągle przy grobie swego pana,
Aż odkupi swe winy na tym świcie.
To była od początku wielka miłość,
On był taki mały i dorastali razem.
Zawsze razem, w potrzebie i niebezpieczeństwie.
Mały pies i sierota, która była jego panem.

Żadnej litości nad biednym psem,
Żadnego schronienia przed deszczem.

Razem się wygłupiali,
Brak im było miłości, jak w domu rodzinnym.
Ale teraz te lata są tak odległe.
Krzyż i pagórek–to zostało po jego panu.

Żadnej litości nad biednym psem,
Żadnego schronienia przed deszczem.

Siedzi ciągle przy grobie swego pana,
Aż odkupi swe winy na tym świcie.

tłumaczenie: Kasia